در كتاب (التهذيب) شيخ
طوسى مى گويد: من از بعضى شيوخ كه اسناد آن را ندارم به نحو مرسل شنيدم كه آدم (ع)
وقتى كه خداوند او را از بهشت به زمين منازل فرمود، احساس وحشت كرد و از خداوند
درخواست نمود تا بعضى از درختان بهشتى را نازل كند تا به واسطه آنها دلخوش باشد،
در اين هنگام خداوند درخت نخل را نازل فرمود و او در طول حياتش به آن مأنوس بود و
زمانى كه هنگام مرگش فرا رسيد به پسرش گفت: من در طول حياتم به اين درخت مأنوس
بودم و مايلم بعد از مرگم نيز با آن مجاور باشم، پس وقتى كه من مردم شاخه اى از آن
را بريده و به دو نيمه كن و آن را در كنار من در قبر قرار بده و پسرش چنين كرد و
انبياء بعد از او نيز چنين كردند، امّا بعدها اين سنّت در جاهليّت از بين رفت تا
اينكه پيامبر اكرم (ص) اين سنّت را احياء كرد و اين عمل بعد از ايشان نيز متابعت
شد.
قصص الأنبياء ( قصص قرآن - ترجمه قصص الأنبياء جزائرى)، ص:
97
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر