ارواح با مرگ تن دو دسته شوند، يك دسته بثواب و
كيفر رسند و يك دسته نابود شوند و ثواب و عذابى نفهمند و اين معنى از امام صادق
عليه السّلام روايت است كه از او پرسيدند از كسى كه در دنيا بميرد روحش بكجا رود؟
فرمود: هر كه با ايمان محض يا كفر محض بميرد روحش بصورتى همگنان او درآيد و تا
قيامت جزاى كردارش بيند و چون خدا مرده هاى گور را زنده كند تنش را بيافريند و
روحش را بدان برگرداند و محشورش كند تا ثواب كارهايش را بدو پردازد، و مؤمن
بكالبدى چون كالبدش درآيد، و در يكى از بهشتهاى خدا نهاده شود و در آن نعمت خورد
تا روز بازگشت، و كافر بكالبدى چون كالبدش درآيد بعينه و در دوزخ باشد و عذاب كشد
تا روز قيامت. و گواهش در
باره مؤمن قول خدا تعالى است «گفتندش درآى ببهشت، گفت كاش مردم من ميدانستند آنچه را آمرزشم داد،
سوره يس آیات 27 و 26» و گواه آنچه در باره كافر گفتيم: گفته خدا است «دوزخ است كه هر بام و شام بر آن عرضه شوند سوره المؤمن آیه 46»
گروهى
ديگرند كه از آنها صرف نظر شود و چون تنش تباه شد چيزى نفهمد تا روزى كه زنده شود
و آن كسى است كه ايمان محض يا كفر محض ندارد و خدا حال او را بيان كرده: «و چون كه خوش روشترين آنها گويد: درنگ نكرديد جز يك روز، طه - 104» و بيان كرده كه مردمى در قيامت ندانند چه اندازه در گورها ماندند تا آنجا
كه برخى پندارند 10 روز و برخى تنها يك روز، و نميشود اين وصف كسى باشد كه تا روز
قيامت عذاب كشيده يا نعمت ديده زيرا چنين كسى بحال خود نادان نيست و در اشتباه
نماند.
و البته از
امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود: همانا پرسش در گور از كسى است كه
ايمان محض يا كفر محض دارد و از ديگران صرف نظر شود، و در باره رجعت هم فرمود
همانا بدنيا برگردد هنگام ظهور قائم عليه السّلام هر كه محض ايمان دارد و يا محض
كفر و اما ديگران رجوع ندارند تا قيامت.
آسمان و جهان (ترجمه كتاب السماء و العالم بحار الأنوارجلد 54)، ج5، ص: 76
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر